Als speltherapeut behandel je kinderen die zich emotioneel niet goed ontwikkelen, omdat ze traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt of kinderen bij wie de persoonlijkheidsontwikkeling om andere redenen problemen geeft.

Je moet goed met kinderen kunnen omgaan. En hoe zit het met het kind in jou? Want je zult regelmatig met ze meespelen...

Je moet eigen ervaringen uit je jeugd een goede plek hebben gegeven, anders kunnen ze een therapeutische omgang met de kinderen belemmeren.

Je kunt dit werk in verschillende instellingen doen. Binnen zo'n instelling heb je dan je eigen praktijkruimte: een spelkamer.

Als speltherapeut behandel je kinderen die zich emotioneel, sociaal en/of gedragsmatig niet goed verder ontwikkelen omdat ze met problemen te kampen hebben.

Sommige kinderen worden stil en trekken zich terug bij moeilijkheden, anderen worden juist heel onrustig. Door op een bepaalde manier met de kinderen te spelen, probeer je hun emotionele groei te stimuleren.

Voor kinderen is spelen de manier om de wereld te ontdekken, om gevoelens te uiten en te verwerken. Spel is de taal van het kind. Wat het nog niet goed kan zeggen, kan het wel in spel laten zien. Speltherapie kan een uitkomst zijn voor kinderen die zijn vastgelopen. In de spelkamer kan het kind in alle vrijheid spelen. Het kan zijn opgedane ervaringen uitspelen, verwerken en in het spel met nieuw, ander gedrag experimenteren.

De kinderen komen via hun ouders of via de huisarts bij je. In een gesprek met het kind en de ouders probeer je erachter te komen wat het probleem precies is. Als je dat weet, maak je een behandelingsplan.

Tijdens de behandeling speelt het kind allerlei bewuste en onbewuste dagelijkse situaties en/of emoties na, in een spelkamer met zand, met verkleedkleren of met ander materiaal. Als speltherapeut heb je alle aandacht voor dit kind en tracht je eerst een vertrouwensrelatie op te bouwen. Je speelt mee, verplaatst je in het kind en observeert. Zo krijgt het kind de gelegenheid en ondersteuning om zijn problemen zo goed mogelijk te uiten en via spel te verwerken.

Soms moet je een kind doorverwijzen naar een kinderpsycholoog of naar andere hulpverleners, omdat die het op een andere manier beter kunnen helpen.

Je overlegt regelmatig met huisartsen en leerkrachten en ook de ouders houd je op de hoogte van het verloop van de behandeling. Soms heb je ook contact met een vertrouwensarts en de Raad voor de Kinderbescherming. Van iedere cliënt houd je een verslag bij.

Het is heel belangrijk dat je uiterst precies kijkt naar het gedrag van het kind: kinderen kunnen namelijk lang niet zo direct als volwassenen vertellen wat hun problemen zijn. Ze doen dat vaak indirect, door middel van spel. Dat vereist zorgvuldigheid in het trekken van conclusies en het kunnen werken met hypotheses.

Ook moet je jezelf via spel kunnen uitdrukken in je contacten met kinderen, bijvoorbeeld in toneelspel met hen, vaak op regie van het kind.

Je moet zicht hebben op je eigen emoties, mogelijkheden en beperkingen.

Verder moet je ouders en andere verzorgers op een respectvolle maar duidelijke manier kunnen zeggen wat er aan de hand is, en niet oordelen en veroordelen. Belangrijk is om juist samen met hen te kijken wat hun (on)mogelijkheden zijn om de relatie met hun kind te verbeteren.

Ook schriftelijk weet je jezelf helder uit te drukken, want je schrijft regelmatig rapporten.

Kortom, wat je nodig hebt is:

• observatievermogen
• affiniteit met spel als communicatiemiddel
• goede communicatievaardigheden, zowel verbaal als non-verbaal
• zelfinzicht

Gratis loopbaanadvies Sterk in je werk 
Wil je meer inzicht of dit beroep bij je past? En ontdekken wat jouw sterke punten zijn? Vraag een gratis loopbaangesprek aan via www.sterkinjewerk.nl.