Altijd wanneer ik mensen vertel dat ik in de gehandicaptenzorg werk is het eerste wat ze zeggen: “Oh, wat is dat toch dankbaar en zwaar werk”. Elke keer moet ik opnieuw uitleggen dat dit beeld best wel mee valt. De doelgroep waar ik mee werk is geestelijk gemiddeld 3 of 4 jaar oud. Dat betekent dat sommige cliënten functioneren op het niveau van een 3 jarige. Mijn cliënten zijn altijd blij om me te zien, maar voor hen is het ook heel normaal dat ik er ben. Doordat ik al 12,5 jaar werk bij Gors ken ik sommige cliënten ook al 12,5 jaar, ik ben onderdeel geworden van hun leven, een soort familielid dus. Toen ik van het VMBO af kwam, wilde ik graag schooljuffrouw worden. Het leek me geweldig om als juf voor een klas te staan. En dan het liefst groep 5 en 6. Na een jaar stage op de basisschool, was het voor mijn diploma handig als ik nog een doelgroep zou kiezen. Hoe breder mijn profiel, hoe meer kans op werk. Ik dacht, het is omdat jullie zeggen dat het moet, maar ik weet toch al wat ik ga worden! Dus ging ik alle doelgroepen die te maken hadden met SPW in gedachten af.
- Kinderdagverblijf: Zo af en toe op mijn nichtjes passen vind ik leuk, maar heel de dag met kinderen bezig zijn lijkt me niet iets voor mij.
- Ouderenzorg : Ik vond mijn oma lief, maar ik had te weinig geduld om met deze doelgroep te werken.
- Gehandicaptenzorg, Deze doelgroep wilde ik wel proberen. Omdat ik dacht dat deze doelgroep het meeste past bij mij.
Het beeld wat ik had van de gehandicaptenzorg was dat je dag zou bestaan uit het wassen van mensen. Dat ze niks zelf kunnen en dat ze kwijlen. De dag dat ik naar d’n Duyt vertrok, een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking zei ik tegen mijn moeder: “Mam, als ze me één keer onderkwijlen ga ik naar huis hoor, en dan ga ik er nooit meer heen!” Dan weet je dat maar alvast. Die avond kwam ik met een grote glimlach op mijn gezicht thuis. Dit was het allerleukste wat ik ooit had gedaan! Mijn beeld dat mensen in de gehandicaptenzorg alleen maar kwijlen was totaal verdwenen. Natuurlijk zijn er mensen binnen de doelgroep die last hebben van te veel speeksel, maar door dat je een band met de cliënt opbouwt is dit niet meer het eerste waar je op let. Zo heeft er tijdens mijn stage eens ontbijt in mijn haar gezeten. Bij thuiskomst zei ik tegen mijn moeder: “Mam ik ga eerst even douchen hoor, er zit ontbijtkoek in mijn haar!”
Kortom, de cliënten hadden mijn hart gestolen!
Marlies ook volgen op Instagram?