Tijdens de havo moest ik gaan nadenken over mijn studiekeuze. Ik kwam na wat studiekeuzetesten al snel uit bij verpleegkunde. Ook ben ik toen naar verschillende hogescholen gegaan om mee te kijken naar verschillende zorgopleidingen. De doorslag heeft een meeloopdag in de thuiszorg gegeven. Ik heb contact opgenomen met een thuiszorgorganisatie in de buurt. Daar heb ik in een ochtend al veel kunnen zien van het vak. Een oudere vrouw werd geholpen met wassen en aankleden. Een zieke man kreeg sondevoeding thuis. Bij een andere vrouw gingen we langs voor sociale controle, ze was dementerend en deed alles nog zelf, maar ging wel steeds verder achteruit. Na deze dag wist ik zeker dat ik verpleegkunde wilde studeren!
Ik ben in Utrecht met HBO-V begonnen. De theorie was pittig, maar ging me goed af. De praktijk was wel even wennen. De eerste stage was op een psychogeriatrische afdeling in het verpleeghuis. Hier wonen ouderen met vergevorderde dementie. Hier ben ik gaan twijfelen aan mijn studiekeuze. Achteraf bleek dat dit niet de doelgroep is waarvoor ik het liefste werk. Het kost veel geduld en iedere bewoner heeft zijn eigen handleiding. Ik vind het fijn om iemand te kunnen vragen wat hij het liefste wil. Mede doordat het niet de doelgroep is waar ik graag voor zorg heb ik de stage niet behaald en daardoor het schooljaar ook niet. Ik heb nog een jaar gewerkt in een verzorgingshuis als helpende, toen heb ik de basis van het werk goed leren kennen.
Om vertrouwen in mezelf te winnen ben ik verder gegaan met MBO verpleegkunde in Den Bosch. Ik kwam bij de VVT stroom, verpleeg-, verzorgingshuis en thuiszorg. Ik had nog geen ervaring in de gehandicaptenzorg, ziekenhuiszorg en psychiatrie, dat ik daar nog niet vol voor wilde kiezen. Ik heb tijdens de opleiding veel stages gelopen. Een stage op een somatiek afdeling, waar ouderen wonen met lichamelijke problemen en meerdere stages in de ouderenrevalidatie. Het mooie van revalidatie vind ik dat iemand weer na bijvoorbeeld een beroerte of breuk weer in staat is om zelfstandig thuis te wonen. Wanneer iemand in het verpleeghuis woont is het belangrijkste wat je een oudere kan bieden een mooie oude dag. Bij deze zorg kijk je naar wat iemand nodig heeft om zijn kwaliteit van leven te verbeteren of te behouden. Na een paar jaar kon ik mezelf verpleegkundige noemen!
Na een half jaar reizen en vrijwilligerswerk in het buitenland ben ik gestart met mijn eerste grote-mensen-baan. Ik begon als verpleegkundige in de thuiszorg. Hier is het de kunst om creatief te zijn. Soms kan het zijn dat je zorg biedt aan iemand die dezelfde ochtend is gevallen en zijn been heeft open gehaald. Diegene heeft nog wel een verbandtrommel thuis staan waarvan alles minstens 10 jaar over de datum is. Zelf had ik altijd minimaal aan spullen mee. Dan is het soms beter om de wond uit te spoelen met de douche en af te dekken met een schone katoenen zakdoek, dan het oude verband te gebruiken. En dan samen met de cliënt ervoor zorgen dat de juiste spullen in huis komen. Hiervoor moet er vaak contact gelegd worden met familie, de huisarts en de apotheek. Soms moet er zelfs een wondverpleegkundige aan te pas komen. Dan ga je samen met de wondverpleegkundige kijken hoe de beste zorg geleverd kan worden.
Ik heb vijf jaar in de ouderenzorg gewerkt, in de thuiszorg, maar ook in het verzorgingshuis en het verpleeghuis. Het werd tijd voor iets nieuws. In zomer vorig jaar heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik gaan solliciteren in het ziekenhuis. Op de afdeling neurologie. Hier wordt zorg geleverd rondom de hersenen en het ruggenmerg. Ik had al ervaring met revalidatie na CVA, dit zijn herseninfarcten of hersenbloedingen. Omdat de hersenen het lichaam aansturen, is hier ook vaak veel uitval in te zien. Wat daarnaast ook veel voorkomt zijn herniaoperaties. Bij deze patiënten is het belangrijk dat er er vaste punten wordt gelet en dat ze op de juiste manier weer in beweging komen na de operatie. In het ziekenhuis wordt er veel gebruik gemaakt van protocollen. Bij verschillende handelingen en ziektebeelden zijn vaste richtlijnen hoe de zorg verleend moet worden. In het ziekenhuis komen ook veel meer verpleegtechnische handelingen voor, zoals infusen, waarbij medicatie klaargemaakt moet worden, blaaskatheterisaties en maagsondes. Ook komt het vaker voor dat er accuut gehandeld moet worden. Gelukkig kan er dan snel contact gelegd worden met de arts. De vele veranderingen zorgen er ook voor dat er veel te leren is voor mij!
Het mooie aan het vak van verpleegkundige is dat het zo veelzijdig is. Ik heb al zo veel gezien, maar het is maar een fractie van de mogelijkheden. Ook zijn er heel veel doorgroeimogelijkheden! Voorlopig blijf ik met veel plezier als verpleegkundige werken.
Meer weten over Iris? Volg haar dan op Instagram!