De mevrouw op kamer 1 was al een aantal weken opgenomen binnen het Hospice, toen was ze al vrij slecht te pas. We hebben dus al gauw ingezet op het waken, want soms kunnen of willen familieleden dit niet. En in deze situatie was dat nog niet zo gemakkelijk, een deel van de familie woonde in het buitenland en een deel woonde aan de andere kant van Nederland. Wij hebben toen ook gelijk de familie gebeld en uitgelegd hoe en wat. Wij begonnen te waken bij mevrouw. Zelf was ik een stagiaire en dit betekende dat ik dit niet alleen zou gaan doen omdat dat nog best wel indrukwekkend voor mij zou kunnen zijn. Dus, ik ging samen met een vrijwilliger waken. Het was zeer indrukwekkend, mij werd verteld: “Pak haar hand maar vast als je merkt dat zij onrustig wordt.”
Dus toen ik merkte dat mevrouw onrustig werd, pakte ik haar hand vast en wreef ik zachtjes over de handpalm. Al gauw merkte ik dat zij rustig werd hierdoor en ging ik vertellen dat het goed is zo, dat ze heen mag gaan voor haar eigen rust. Dat haar gevecht klaar mag zijn. Al gauw merkte ik dat ze vrij snel overging richting het overlijden. Ze kreeg een snelle maar zwakke polsslag, haar handen veranderden van kleur, ze kreeg al gauw een ander soort ademhaling maar ook een reutelend ademhalingsgeluid, en ze werd wat onrustig. Dit hoort bij een naderende dood en dit werd mij van tevoren al verteld. Nadat ik haar nogmaals vertelde dat het goed was zo, dat ze heen mocht gaan bleef ze als ware protesteren. Op een gegeven moment kwam de familie de kamer binnen, en nadat zij het waken overnamen, en ik op het punt stond om weg te gaan, kwam een familielid de kamer uit en vertelde dat ze het gevoel hebben dat ze was overleden. Nadat een vrijwilliger mee liep was mevrouw inderdaad overleden.
Na het overlijden van een bewoner/bewoonster binnen het hospice, wordt alles in gang gezet. Een dienstdoende arts komt langs om het overleden officieel vast te stellen, de uitvaartondernemer wordt gebeld en zodra zij alles gereed hebben gaan alle medewerkers van het hospice (manager, vrijwilligers, stagiaires, en soms ook familieleden van andere bewoners) in twee rijen staan waar de overleden bewoner in soms een kist, of soms onder een kleed wordt uitgeleid naar de uitvaart auto toe. Dan wordt de bewoonster in de auto geschoven en condoleren wij de nabestaanden van deze overleden bewoonster. Het heeft bij mij telkens heel veel indruk gehad, want sommige mensen denken ‘’dood is dood, en weg ermee’’ maar nee, hier wordt met heel veel respect gedaan naar de overledene. Ook wordt er een kaars aangestoken als een bewoner is overleden zodat overige familieleden weten dat er stilte moet zijn. Ook wordt bij de uitgeleide de telefoons even in het kantoor gelegd zodat de uitgeleide gewoon met veel respect gedaan kan worden.
Kim is student Verzorgende IG en vertelt over haar beroep op social media. Wil je haar volgen? Dat kan via deze link.